انتخاب‌های کلیدی فیبر نوری برای شبکه‌ها: کابل‌های روبانی در مقابل لوله‌ای

در ساخت بزرگراه های اطلاعات، کابل های فیبر نوری به عنوان مسیرهای عصبی عمل می کنند، انتقال داده های عظیم را حمل می کنند.انتخاب کابل مناسب برای سناریوهای کاربردی پیچیده بسیار مهم است، درست مانند انتخاب لاستیک برای زمین های مختلف که به طور مستقیم بر کارایی راه اندازی شبکه و عملکرد آینده تاثیر می گذارد..

کابل های لوله ای که در دهه ۱۹۷۰ توسعه یافتند، برای محافظت از فیبر های ظریف از استرس نصب طراحی شده اند. واحد اساسی یک لوله پلاستیکی توخالی است که حاوی فیبر های متعدد است.یک یا چند لوله در اطراف یک عضو قدرت مرکزیاین ساختار فشرده اجازه می دهد تا مقیاس آسان به تعداد فیبر بالا.

این لوله ها حاوی ژل مسدود کننده آب یا مواد بسیار جذب کننده خشک برای حفاظت طولانی مدت از رطوبت هستند. امروزه کابل های لوله ای گشاده استاندارد برای محیط های بیرونی هستند.لوله های پیچیده و اعضای محکم مرکزی آنها مقاومت در برابر فشار کششی بالا، که آنها را برای نصب های بیرونی مناسب می کند.

در مقایسه با طرح های لوله مرکزی، کابل های لوله گشاده انعطاف پذیری بیشتری را با شعاع های خمیدن کوچکتر ارائه می دهند و ذخیره سازی شل و اسپلایس آینده را تسهیل می کنند.ویژگی برجسته آن ها دسترسی به وسط طول می باشد. تکنسین ها می توانند بدون اختلال در سایر فیبر ها به لوله های جداگانه دسترسی داشته باشند..

کابل های نوار لوله مرکزی در دهه ۱۹۹۰ ظهور کردند. نوارها شامل چندین فیبر با کد رنگی هستند که در ردیف های موازی (معمولاً ۸، ۱۲ یا ۲۴ فیبر) متصل می شوند.چند نوار در هسته مرکزی کابل انباشته شده است، به دست آوردن تراکم فیبر بالاتر در قطرات کوچکتر از طرح های لوله گشاده قابل مقایسه است.

کابل های ربن در کارایی پس از نصب برجسته هستند. جفت گیری فیوژن جمعی اجازه اتصال همزمان فیبر های متعدد را می دهد و سرعت انتشار را تا 85٪ در مقایسه با جفت گیری تک فیبر افزایش می دهد.این قابلیت بازیابی سریع آنها را برای مراکز داده مناسب می کند، شبکه های ستون فقرات و برنامه های کاربردی شهری محدود به فضا.

افزایش بهره وری از جفت گیری انبوه باعث پذیرفتن کابل نوار شده است. تحقیقات بازار پیش بینی می کند فروش جهانی کابل نوار از 2.83 میلیارد دلار در سال 2021 به 7.62 میلیارد دلار در سال 2030 افزایش یابد.

در حالی که هر دو نوع کابل به شبکه های مخابراتی در سراسر جهان خدمت می کنند، سازمان فیبر آنها اساسا متفاوت است.در حالی که طرح های لوله گشاده فیبرها را در داخل لوله ها جدا می کنند.

کابل های سنتی دارای مزیت های چگالی هستند اما محدودیت هایی دارند. دسترسی به میان مدت طول نیاز به افشای کل هسته کابل دارد.و اعضای قدرت متداول آنها حساسیت به خرد شدن را افزایش می دهدعلاوه بر این، جفت کننده های همجوشی انبوه هزینه های تجهیزات بالاتری را دارند.

کابل های لوله ای گشاده دسترسی آسان تر به میان مدت و شعاع خم کوچکتر را فراهم می کنند اما نیاز به اسپلایس تک فیبر طولانی دارند. با این حال، اسپلایسر های تک فیبر مقرون به صرفه تر هستند.

طراحی نوآورانه نوار بسته بندی متناوب (IBR) محدودیت های نوار سنتی را برطرف می کند. IBR 80٪ مواد چسبنده را از بین می برد و فقط نقاط اتصال متناوب بین فیبر ها را حفظ می کند.این اجازه می دهد تا نوار را به بهتر در کابل ها مطابقت دهد، دو برابر تراکم بسته بندی برای کاربردهای کم فیبر.

IBR توانایی اتصال گسترده را حفظ می کند در حالی که عملکرد بهتری را در بسته های اتصال و پایه ها ارائه می دهد. بر خلاف نوار های معمولی که به طور ترجیحی در یک جهت خم می شوند، IBR می تواند به طور آزاد خم شود،امکان خم شدن محکم تر و محفظه های کوچکتر.

مطالعات نشان می دهد که IBR از مزایای کارایی برخوردار است. پیوند ۴۳۲ فیبر لوله ی گسسته حدود ۱۲ ساعت طول می کشد در حالی که پردازش ۱۷۲۸ فیبر IBR تنها ۷ ساعت طول می کشد.25 ساعت 4 برابر ظرفیت در 40 درصد زمان کمتر.

شبکه های مدرن به طور فزاینده ای هر دو نوع کابل را به صورت استراتژیک مستقر می کنند.در حالی که طرح های لوله گشاده شبکه های توزیع را که نیاز به اتصال مکرر مشتری دارند، مدیریت می کنند..

هیچ راه حل واحدی برای همه سناریوها وجود ندارد. انتخاب بین کابل های نوار و لوله گشاده بستگی به طراحی شبکه، هزینه های پیوند و نیازهای استقرار دارد. کابل های نوار در فضای محدود برجسته هستند.,کاربردهای با تراکم بالا با مزایای پیوند جمعی. کابل های لوز لوله همچنان انتخاب ترجیحی برای شبکه هایی است که نیاز به دسترسی مکرر به میان مدت دارند.