Ribbon vs. losse buiskabels Belangrijkste optische vezelkeuzes voor netwerken

Bij de aanleg van informatiesnelwegen dienen glasvezelkabels als neurale paden, die enorme datatransmissies vervoeren. Het selecteren van de juiste kabel voor complexe toepassingsscenario's is echter cruciaal - net als het kiezen van banden voor verschillende terreinen - en heeft direct invloed op de efficiëntie van de netwerkimplementatie en de toekomstige prestaties.

Ontwikkeld in de jaren 70, werden loose tube kabels ontworpen om delicate vezels te beschermen tegen installatiestress. De fundamentele eenheid is een holle plastic buis met meerdere vezels. Een of meer buizen omringen een centraal sterkte-element, allemaal beschermd door een buitenmantel - soms met extra pantserlagen. Deze compacte structuur maakt eenvoudige schaling naar hoge vezelaantallen mogelijk.

De buizen bevatten waterblokkerende gel of droge superabsorberende materialen voor langdurige bescherming tegen vocht. Tegenwoordig blijven loose tube kabels de standaard voor buitenomgevingen. Hun gedraaide buizen en robuuste centrale sterkte-elementen zijn bestand tegen hoge trekspanningen, waardoor ze ideaal zijn voor uitdagende buiteninstallaties.

Vergeleken met centrale buisontwerpen bieden loose tube kabels een grotere flexibiliteit met kleinere buigstralen, wat de opslag van speling en toekomstige splitsing vergemakkelijkt. Hun opvallende kenmerk is toegang halverwege de spanwijdte - technici kunnen toegang krijgen tot afzonderlijke buizen zonder andere vezels te verstoren.

Centrale buis lintkabels ontstonden in de jaren 90. Linten bestaan uit meerdere kleurgecodeerde vezels die in parallelle rijen zijn gebonden (meestal 8, 12 of 24 vezels). Meerdere linten stapelen zich op in de centrale kern van de kabel, waardoor een hogere vezeldichtheid wordt bereikt in kleinere diameters dan vergelijkbare loose tube ontwerpen.

Lintkabels blinken uit in efficiëntie na installatie. Massasplitsing maakt gelijktijdige verbinding van meerdere vezels mogelijk, waardoor de implementatie met wel 85% wordt versneld in vergelijking met splitsing van enkele vezels. Deze snelle herstelmogelijkheid maakt ze perfect voor datacenters, backbone-netwerken en ruimtebeperkte stedelijke toepassingen.

De productiviteitswinsten van massasplitsing hebben de adoptie van lintkabels gestimuleerd. Marktonderzoek voorspelt dat de wereldwijde verkoop van lintkabels zal groeien van $2,83 miljard in 2021 tot $7,62 miljard in 2030.

Hoewel beide kabeltypen wereldwijd dienen voor telecomnetwerken, verschilt hun vezelorganisatie fundamenteel. Lintkabels verbinden vezels met elkaar, terwijl loose tube ontwerpen vezels gescheiden houden in buizen.

Traditionele lintkabels bieden dichtheidsvoordelen, maar hebben beperkingen. Toegang halverwege de spanwijdte vereist het blootleggen van de hele kabelkern en hun ingebedde sterkte-elementen verhogen de gevoeligheid voor verplettering. Bovendien brengen massasplitsers hogere apparatuurkosten met zich mee.

Loose tube kabels bieden gemakkelijker toegang halverwege de spanwijdte en kleinere buigstralen, maar vereisen tijdrovende splitsing van enkele vezels. Splitsers voor enkele vezels zijn echter betaalbaarder.

Het innovatieve intermitterend gebonden lint (IBR) ontwerp pakt de traditionele lintbeperkingen aan. IBR verwijdert 80% van het kleefmateriaal en behoudt alleen intermitterende bindingspunten tussen vezels. Hierdoor kan het lint zich beter aanpassen binnen kabels - waardoor de verpakkingsdichtheid voor toepassingen met een laag vezelaantal wordt verdubbeld.

IBR behoudt de mogelijkheid tot massasplitsing en biedt tegelijkertijd een verbeterde handling in splice-sluitingen en sokkels. In tegenstelling tot conventionele linten die bij voorkeur in één richting buigen, kan IBR vrij draaien, waardoor strakkere bochten en kleinere behuizingen mogelijk zijn.

Studies tonen het efficiëntievoordeel van IBR aan. Het splitsen van 432 loose tube vezels vereist ongeveer 12 uur, terwijl het verwerken van 1.728 IBR vezels slechts 7,25 uur duurt - vier keer de capaciteit in 40% minder tijd.

Moderne netwerken implementeren steeds vaker beide kabeltypen strategisch. Lintkabels dienen voor trunklijnen met hoge capaciteit, terwijl loose tube ontwerpen worden gebruikt voor distributienetwerken die frequente klantverbindingen vereisen.

Geen enkele oplossing past in alle scenario's. De keuze tussen lint- en loose tube kabels hangt af van het netwerkontwerp, de splitsingskosten en de implementatievereisten. Lintkabels blinken uit in ruimtebeperkte, high-density toepassingen met massasplitsingsvoordelen. Loose tube kabels blijven de voorkeurskeuze voor netwerken die frequente toegang halverwege de spanwijdte vereisen.